بچه های مدرسه راهنمایی روستای رحیم آباد با داشتن تمام استعدادهای فطری و اکتسابی از داشتن امکانات رفاهی محرومند. آنها هرروز خودشان مجبورند بخاری کلاسشان را روشن کنند و هرروز قبل از روشن کردن بخاری دودکش آن را با کمک مدیر مدرسه تمیز می کنند گاهی هیچ زنگ تفریحی برای استراحت و بازی و شوخی  و خنده پیدا نمی کنند و با این وجود بازهم هرروز دود نفت وارد ریه هایشان می شود. این بچه های معصوم برای داشتن وسیله ساده ای مانند تیغه اره کمانی روزها انتظار می کشند و تمام کارهای کارگاهی را در کلاس انجام می دهند.

و هر روز کوه بیستون این تلاش ها را از پنجره کلاس می بیند و می ستاید